De boze wolf

Wolf en hondmaandag 9 maart 2015 – Het zindert in het land van schapenfokkers en natuurliefhebbers: de wolf is terug in Nederland! De een wil het dier zo snel mogelijk kwijt, de ander ziet het liefst roedels rondwaren op de Drentse heide.

In de 18e eeuw werden wolven zonder meer beschouwd als schadelijke dieren die je onverwijld moest neerschieten. Zoals in Berlicum, in de Meierij van ’s-Hertogenbosch. Op de ochtend van 23 september 1776 heeft jager Willem van Aggelen een grote wolf geschoten. Het was een oude reu,

wegende over de 100 Ponden, langs den rug gemeeten 5 voet en 9 en een half duim lang, de Kop 1 voet 1 duim lang, en breed over dwars 7 en een half duim, hoog op zyn pooten gereekend 3 voet, dik om zyn lyf 3 voet 1 duim (bron).

Het dode dier had veel bekijks, ‘zynde door veele aanschouwers met verwondering gezien. Volgens de Nederlandsche Jaerboeken was de wolf iets zeldzaems in onze bebouwde en bevolkte Landen’.

In Finland had men al in 1753 een probaat middel bedacht om wolven weg te houden van schapen (bron). Men neme een aantal wolvenkeutels, laat die enige tijd in het water weken, en smeer de schapen daarmee één keer per jaar in: over hun rug, onder de kin en aan de zijkanten. Succes verzekerd. — RvV

¶ Op de illustratie staat een aangelijnde hond op vreedzame wijze neus aan neus met een wolf. De gravure is gemaakt door Simon Fokke bij de Aesopische fabels van Phaedrus (1769).

Dit bericht is geplaatst in Uncategorized. Bookmark de permalink.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.