De zomer hou je ook niet tegen en de Mont Ventoux
vrijdag 13 maart 2015 – De schrijver van het boekenweekgeschenk heeft een fijn gehoor voor gesproken taal. Als weinig anderen slaagt hij erin zijn personages in hun spreken tot leven te brengen. Dat al dat spreken, kwekken, babbelen en tieren Verhulst door sommige, door de schrijver verwende lezers langzamerhand kwalijk wordt genomen, is in een aantal recensies moeilijk te miskennen. Het is allemaal hetzelfde, lijkt de kritiek. Gerard Reve, vaak het slachtoffer van gelijkluidende kritiek, pareerde het bezwaar met de bewering dat hij beter zichzelf kon herhalen dan een ander.
Het is trouwens ook onzin, want de levensverhalen van de personages van Verhulst mogen zich dan bijna alle aan de verkeerde kant van de zelfkant afspelen, die andere kant van de zelfkant biedt ruimte aan heel wat vreemde kostgangers. Nu dan aan Pierre Vantoren en de gehandicapte Sonny.
Pierre neemt de bijna zestienjarige jongen, niet helemaal zijn zoon, mee naar Zuid-Frankrijk om de jongen in te wijden, om de jongen het verhaal van de grote liefde en het genot en de dood te vertellen. Zij bestijgen een berg nabij de Mont Ventoux. Op die (andere) berg zal Pierre zijn verhaal vertellen, opbiechten en Sonny begrijpt daar dan niets van, de wijn valt uit zijn mond, maar de lezer wel.
Over de Mont Ventoux zegt Pierre dat het ‘de belangrijkste berg in de geschiedenis van de Verlichting’is: ‘de berg die ertoe heeft bijgedragen aan haar lange weg naar de ontgoddelijking’. Sleutelfiguur is uiteraard Petrarca, hij wilde ‘bewijzen dat er daar boven helemaal geen goden woonden’. Met een zekere mismoedigheid stelt Pierre vast dat de Verlichting ‘haar einddoel heus nog niet bereikt’ heeft.
Voor wie in Verhulsts herhalingen meesterschap zoekt en wenst te zien, kan zijn plezier op: wat heeft de berg in het boekenweekgeschenk bijvoorbeeld te maken met de heuvel in Verhulsts Mevrouw Verona daalt de heuvel af en is het thema van de Verlichting ook in ander werk van Verhulst present? — PA
RSS - berichten