zaterdag 28 maart 2015 – Het is jammer dat de vertaling van de fabels van Lafontaine, door Weyerman, nooit als aparte uitgave op de markt is verschenen. Hij kondigde het werk aan in zijn Vrolyke Tuchtheer, ‘in het Nederduyts vertaalt en berymt’, maar zou slechts een beperkt aantal ‘sprookjes’ verwerken in zijn tijdschriften.
De Leidse boekverkoper Elie Luzac had grote ambities met de fabels, die hij van 1764-1786 in zes fraaie deeltjes op de markt bracht. Iedere fabel is daarin voorzien van een mooie prent. Ik schreef al eerder over deze editie op deze website. De meeste prenten zijn gestoken door Jan Punt, maar bovenstaande prent is van de Leidse prentkunstenaar Abraham Delfos en dateert van 1758. Het tafereel is ondanks de gedekte tafel nogal huiveringwekkend: wat doen die ratten daar bij de borden?
Op de console links staat een wijnkoeler. Er wordt witte wijn geschonken, denk ik dan. Op de vloer, net naast het Perzische tapijt, staat een ronde bak waarin nog meer wijnflessen gekoeld liggen. Daarnaast staan twee flessen wijn. Of dit de drielingsflessen zijn waar Weyerman altijd over schrijft, weet ik niet. Het begrip drielingsfles is nog altijd niet duidelijk.
Midden op tafel staat een enorm tafelstuk dat als kandelaar fungeert. Op één van de dienschalen ligt een gebraden kip of ander gevogelte. De tafel lijkt gedekt voor één persoon die zojuist is opgestapt. Zijn servet ligt op de stoel. In de deuropening komt iemand binnen met een steek op. Intussen smullen de ratten – een stadsrat en een veldrat – van wat er op tafel is blijven staan.
De illustratie hoort bij de fabel Le Rat de ville et le Rat des champs. Het is een fabel die ook al door Esopus is verteld. De stadsrat heeft een veldrat uitgenodigd voor een feestmaal. Hij hoefde zich niet uit te sloven voor het diner, want dankzij zijn huisbaas (bij Esopus een belastingpachter, synoniem voor iemand die rente int en bonussen opstrijkt) stond alles klaar. Zo parasiteert de stadsrat de net zo parasiterende buishaas (bron). Eet smakelijk! — RvV
RSS - berichten