donderdag 15 september 2016 – De expeditievergadering 2016 van de Stichting Jacob Campo Weyerman leidde naar het pittoreske vestingstadje Heusden. Afgelopen zaterdag, 10 september, verzamelden zich daar zo’n vijfentwintig trouwe vrienden van de stichting. De zon scheen uitbundig. De sfeer was opperbest.
Het Gouverneurshuis aan de Putterstraat vormde de uitvalsbasis. De vergadering werd geopend met de lezing van enige passages uit het werk van Weyerman waarin Heusden figureert, door Bart Coelen. Hierna was het woord aan Hildo van Ingen, archivaris van het Streekarchief Land van Heusden en Altena. In vogelvlucht schetste hij de geschiedenis van deze ooit belangwekkende vesting, die in de zeventiende eeuw een belangrijke schakel in de verdediging van Holland vormde. Helaas duurden de hoogtijdagen van Heusden maar kort en was het in de achttiende eeuw alweer (lang) gedaan met het strategisch belang van de stad.
Dat achttiende-eeuws Heusden vrienden van de Stichting JCW niettemin wat te bieden heeft, bleek uit de volgende lezing, verzorgd door Peter Altena. Hij stond stil bij vier achttiende-eeuwers die hun sporen nalieten in Heusden, waaronder een zekere Jacob Weyerman, mogelijk een zoon van JCW, die in hetzelfde jaar als zijn vader stierf in Heusden. Ook de levenspaden van de Deventer hoogleraar en vrijdenker Simon Tyssot de Patot, Weyerman-biograaf F.L. Kersteman en de befaamde patriot Pieter Vreede kruisten dat van Heusden. Altena liet op een mooie manier zien hoe de levens van alle vier deze figuren verknoopt waren met het Staatse leger, en hoe juist dat hen ook koppelt aan garnizoensstad Heusden.
De laatste spreker was Joost Rosendaal, die een boek publiceerde over de patriottentijd in Heusden en omgeving. Hij legde vooral de nadruk op Heusden als grensplaats: tussen Holland en Brabant, noord en zuid, protestant en katholiek. De status van grensgebied tekent de geschiedenis van Heusden en vertaalde zich in de late achttiende eeuw in een hevige strijd tussen orangisten en patriotten.
Na een kort moment van verfrissing volgde een wandeling door de vestingstad, onder leiding van Rosendaal, die met veel enthousiasme de vele bezienswaardigheden van de stad toonde. Vrijwel alles in de stad vormt een reconstructie, tot stand gekomen in de jaren ’60 en ’70 van de vorige eeuw, voornamelijk op grond van de zeventiende-eeuwse stadsplattegrond van Blaeu. Hoewel men daarbij soms wel erg ver ging, heeft de stad er zijn authentieke aanblik niet door verloren.
Tot slot was het tijd voor de traditionele borrel, waar de aanwezigen het glas hieven op wederom een geslaagde JCW-expeditie. – Ivo Nieuwenhuis
RSS - berichten