Voetnoot 14a

Mr. Green, een blinde organist (tweede vervolg)

Het huidige orgel van St Giles Cripplegate Church, Londen

dinsdag 20 juni 2017 – In de voetnoten nr 8 en nr 9 schreef ik al over Mr. Green, de blinde organist van St. Giles Cripplegate in Londen. Ik kon toen alleen maar melden dat hij na bijna 25 jaar dienst in 1728 door de kerkmeesters buitengesloten was.

Vandaag en morgen (voetnoot 14a en 14b) heb ik nieuws over deze slagvaardige blinde. Tijdens een korte vakantie in Londen heb ik namelijk de Vestry Minutes van de parochie kunnen bekijken.

De organisatie van de parochie
Over de Anglicaanse kerk weet ik niet heel veel maar ik probeer, met hulp van Sewels woordenboek, te vertellen hoe het ongeveer lijkt te zitten.

Sewel vertaalt ‘vestry’ met sacristie en niet met consistoriekamer. En omdat Sewel ‘vestry-men’ omschrijft als ‘de Voornaamste Lidmaaten van een Parochie-kerk, die ’t gene tot de Kerk behoort gewoon te zijn te bezorgen’, vertaal ik verder ‘Vestry’ in deze context als parochieraad, en niet als kerkenraad.

De verslagen die ik gezien heb, gingen voornamelijk over het onderhoud aan kerk en toebehoren en over de armenzorg. Maar in andere parochies kwam bijvoorbeeld ook het onderhoud van wegen in de parochie aan de orde. Geloofszaken ben ik er niet in tegengekomen.

De parochie St Giles Cripplegate lag deels binnen en deels buiten de City. Vermoedelijk worden er twee groepen aanwezigen onderscheiden: Freedom Men en Lordship Men. Deze beide groepen lijken soms tegenover elkaar te staan. Ze benoemden in ieder geval elk hun eigen kerkmeesters (‘churchwardens’, door mij in vorige noten kosters genoemd). Op 19 september 1714 besloten ze dat ze voortaan ook hun eigen ‘Gallery Keepers, Organ Blowers [orgeltreders] and Bearers’ zouden benoemen. De (vier) kerkmeesters waren gehouden alle besluiten van de Vestry uit te voeren. Een enkele keer is er sprake van een secretaris (‘clerk’): zowel deze als de kerkmeesters voerden betalingen uit.

Het onderhoud van het orgel
Begin 1704 was de kerk behoorlijk in verval (‘extremely out of repaire’). Het zal dan niet verbazen dat het onderhoud van het orgel van St Giles Cripplegate een slepende zaak was.
Op 19 juli 1704 besloot de Vestry dat het oude orgel door een nieuw moest worden vervangen. Een week later wordt voorgesteld om een inschrijving te houden om daar het geld voor op te halen. Daarna wordt het orgel nauwelijks meer genoemd tot 20 december 1709.

In 1705 deed nog ene Mr Harris het onderhoud van het orgel, maar vanaf die datum zal Mr (Abraham) Jordan het speelklaar houden, tegen een betaling van 8 pond per jaar.
In 1716 wordt Jordan weer genoemd: hij heeft dan nog 16 pond te goed. Daarna duikt hij weer op in de vergadering van 8 augustus 1726. Zijn vordering is inmiddels opgelopen tot meer dan 43 pond. Hij laat Green een brief aan de Vestry overhandigen. Volgens Jordan had Green geklaagd dat hij al 20 jaar op een orgel met een beroerd mechaniek had moeten spelen.

Harris, die het orgel gebouwd had, krijgt de schuld van alle ellende, maar Jordan biedt aan het orgel gratis totaal te reviseren, als eerst zijn achterstand betaald wordt. Hij zou de klus in de drie zomermaanden kunnen klaren. De kosten van 100 pond zou hij niet in rekening brengen als het lopende onderhoudscontract voor 21 jaar zou verlengd zou worden. Bovendien moest de parochie wel het orgelfront, dat zij zó regelmatig schuurden dat het binnen enkele jaren aan vervanging toe zou zijn, opnieuw laten vergulden. Dat vergulden zou hooguit 20 guineas gaan kosten.

De parochieraad besluit tot directe betaling van 10 pond en reserveert nog eens 23(!) pond voor wanneer de werkzaamheden klaar zijn, en gaat accoord met de verlenging van het contract voor 21 jaar. Veel gebeurt er echter niet, want vier jaar later (op 21 juli 1730) komt Jordan zich er in een vergadering voor verontschuldigen dat hij niets gedaan heeft, en biedt hij aan de overeenkomst uit 1726 alsnog uit te voeren.

Uit een bericht in de London Daily Post and General Advertiser van 1 maart 1736 blijkt dat het orgel uiteindelijk toch totaal op de schop gegaan is. Het werd op die dag na 9 maanden durende werkzaamheden met een feestelijk concert weer in gebruik genomen, ‘and is now reckoned a very fine organ’. —Jac Fuchs

¶ Morgen verder over het dienstverband van Henry Green.

Dit bericht is geplaatst in Uncategorized. Bookmark de permalink.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.