Wij tegen het water

woensdag 26 september 2018 –

Ô God! wat droef geklag
Vervuld nu weer myn ooren,
Is Neêrlands Volk, helaas!
Dan ramp op ramp beschooren?
Hoe treft uw slaande hand
Zo vreeslyk en zo groot,
Ons dierbaar Vaderland,
Door droeve Watersnood.

Zo luidde het eerste couplet van een treurzang over het doorbreken van de dijken in Gelderland in februari in 1799. Het lied beschreef de ellende die de mensen daar hadden meegemaakt: mensen en vee waren verzwolgen door de golven. Het gaf een vrij gedetailleerd verslag van hoe de ramp zich van dorp tot dorp in Gelderland had voltrokken:

De Kerk van Varik dreef
Door kragt van ’t water voort.

Door te zingen werd het nieuws verspreid. Maar er viel ook een les uit te leren: God strafte de mens vanwege haar zonden. Men moest zijn leven dus beteren om nieuwe rampspoed te voorkomen.

Dit lied is een van de vele watersnoodteksten die een beeld geven van hoe men vroeger op watersnoodrampen reageerde. In haar inaugurele rede, getiteld Wij tegen het water, zal Lotte Jensen ingaan op de Nederlandse strijd tegen het water door de eeuwen heen. Velen beschouwen de strijd tegen het water als de kern van de Nederlandse identiteit. Jensen zal laten zien hoe de media deze beeldvorming al eeuwenlang in stand houden. Ze bespreekt vier pijlers waarop het wij-gevoel steunt: het vaste beeldrepertoire, de rol van het koningshuis, de liefdadigheid en de nationale herinneringscultuur.

¶ Plaats: Aula, Radboud Universiteit Nijmegen.
¶ Datum: 2 november, 15.45 uur.
¶ Aanmelden via deze link.