dinsdag 30 juli 2013 – Het was een opzienbarende vechtscheiding. De onthullingen waren in Londen (1785) het nieuws van de dag. Klik op de illustraties om de details van het verhaal goed te zien.
Het was in de echtscheidingszaak George versus Harriot Errington niet de man naar wie de beschuldigende vingers wezen, maar de vrouw. Haar exhibitionistische en losbandige gedragingen maakten alle tongen los: Harriot Errington liet zich door haar knechts bepotelen en liet zich door hen bespioneren als ze vreemd ging.
De dame in kwestie was getrouwd met de rijke George Errington (1756-1795), een society-figuur die tien jaar later neergeschoten zou worden door een gekwetste maîtresse (1795). Harriot en George hadden elkaar ontmoet in Oxford, waar hij haar – naar verluidt een tienermoeder van 15 jaar – zwanger had gemaakt. In 1777 trouwden ze. Ze namen hun intrek in een van de de prestigieuze Adelphi-huizen in Londen. Hun huwelijk hield stand tot 1785.
Hoewel ook zijn gedrag bepaald niet onbesproken zal zijn geweest, gezien zijn noodlottige einde in 1795, was het de jonge Harriot die bij de scheiding als schuldige werd aangewezen. Zijn onbetamelijke gedrag was acceptabel, haar onbetamelijke gedrag was schokkend. Het was duidelijk: hij moest van haar af, zonder dat zij rechten kon doen gelden op zijn kapitaal.
Er waren getuigen te over die bereid waren pikante details over haar escapades te vertellen. Over bronstige kapiteins die met haar het bed deelden. Over jonge knechtjes die ’s nachts in hun slaapkamer door Harriot werden betast en alle moeite moesten doen om niet onder het hete vrouwenlijf terecht te komen. Over knechts die gedwongen werden om, van onder het bed van de kamermeid, naar Harriot te gluren terwijl ze zich uitkleedde. Over het huispersoneel dat moest toekijken hoe Harriot haar schaamhaar liet trimmen.
De rechtbank stemde zonder enige aarzeling toe in de echtscheiding. George Errington trof uiteraard geen enkele blaam. Harriot moest haar biezen pakken. Hoe het met haar afliep, vertelt de historie niet. In 1788 kreeg George Errington toestemming om opnieuw te trouwen. Dat gebeurde. De rest van zijn levensverhaal is bekend. — RvV
¶ Over de onthullingen verschenen twee boeken, waarvan de titels al verraden wie er aan de schandpaal werden genageld: The Trial of Harriot Errington […] for Comitting Adultery with Aug. Murray Smith […], Captain Buckley […], Captain Southby […], The Reverend Thomas Walker, Clerk, and many Others (Londen 1785) en The Memoirs of Mrs. Harriot Er—g—n. Containing Her Amours, Intrigues, and TETE-A-TETES, with the following well-known Characters [lijst namen], ALSO, Coachmen, Footmen, Postillions, Butlers, Gardeners, Post-Chaise Boys, Grooms, Foot-Boys, and many Others (Londen 1785).