donderdag 28 november 2013 – Een kleine duizend portretten heeft hij op zijn naam staan: Anton Graff (1736-1813). Hij schilderde talloze mannen en vrouwen. Burgers en regenten. Dichters en denkers. Prinsen en vorsten. Dit jaar is het tweehonderd jaar geleden dat deze uiterst getalenteerde Duitse portretschilder uit de Verlichting overleed.
Voor het eerst in vijftig jaar is er nu een grote overzichtstentoonstelling gewijd aan de in Zwitserland geboren Anton Graff. In de Alte Nationalgalerie te Berlijn hangen tot 23 februari een kleine honderd schilderijen van zijn hand, en enkele tientallen tekeningen en gravures.
Lessing, Herder, Nicolai, Schiller, Friedrich II, Gessner, Mendelssohn, Füessli, Reich, Chodowiecki, Gellert: ze kijken je allemaal aan. Kenmerkend voor de portretten van Graff is dat de achtergrond niet of nauwelijks is uitgewerkt: bij hem geen vergezichten achter de mensen die hij op doek vereeuwigde. Later zou hij echter van deze sobere gewoonte afstappen en op z’n Engels wat tierelantijntjes uit de natuur toevoegen.
De tentoonstelling wordt vergezeld door een lange serie lezingen over de personages die door Graff zijn afgebeeld (hier).
¶ Hier vind je informatie over de Alte Nationalgalerie en hier een beschrijving van de tentoonstelling Anton Graff. Gesichter einer Epoche. Een kort promofilmpje vind je hier, en hier een indrukwekkend smoelenboek. En ten slotte: hier een recensie in de Frankfurter Rundschau.