Danton is moe

Dantons doodvrijdag 14 februari 2014 – ‘De achilleshiel van dit belerende stuk is het ontbreken van echte dialogen.’ Daarmee karakteriseerde een NRC-recensent het beroemde toneelstuk Dantons dood dat wordt gespeeld door Toneelgroep Amsterdam. Zo’n uitspraak roept onmiddellijk de vraag op in hoeverre 18e- of in dit geval 19e-eeuwse literaire teksten bewerkt moeten worden om ze verteerbaar te houden.

Wordt het niet eens tijd om Couperus’ meesterwerken te bewerken voor de lezer van nu? Zoals Gijsbert van Es dat met succes deed met Multatuli’s Max Havelaar? Had het drama van Georg Büchner uit 1835 niet meer onder handen genomen moeten worden om het publiek beter te kunnen trakteren op enerverende acties & reacties? Of is dit ‘ideeëndrama’ eigenlijk alleen bestemd voor kenners van de 18e eeuw? De vraag stellen is hem beantwoorden. De Volkskrant noemde de voorstelling ‘theaterkunst’ en Knack beschreef Dantons dood als een ‘meesterstuk’.

In het epische Dantons dood schildert Büchner het verval van de Franse revolutionaire politicus Georges Danton. Hij wordt gespeeld door Hans Kesting, Robespierre door Gijs Scholten van Aschat. Titanen zijn het, zowel de acteurs als de voor eeuwig met revolutionair bloed besmette personages die zij op toneel zetten.

Ooit waren Danton en Robespierre ideologische makkers. Maar dat is voorbij. Nu de dood van Danton nadert, komen ze elkaar weer tegen en leggen ze politiek, intellectueel en ideologisch verantwoording aan elkaar af. Wat nu? Hoe moet de maatschappij eruit zien? Danton is gedesillusioneerd en zoekt zijn heil in het hedonisme. Moe van het moorden. Robespierre daarentegen voert nog altijd zijn jihad om de democratische idealen van de Franse revolutie te realiseren. — RvV

¶ Dantons dood van Georg Büchner wordt gespeeld door Toneelgroep Amsterdam. Première was 9 februari, tournee t/m 5 april. Lees hier meer over de voorstellingen en lees hier een recensie in de Theaterkrant.

Dit bericht is geplaatst in Uncategorized. Bookmark de permalink.