Pruikje

Snijders schreef ditdonderdag 5 juni 2014 – Onlangs vestigde PA terecht de aandacht op de Achterhoekse zkv’er A.L. Snijders. Er is overigens maar één zkv’er, en dat is Snijders met zijn zeer korte verhalen. Hij schrijft over van alles, over motoren, idealisme, snijbloemen, vergelijkingen, trots, herten, bosranden, magisch socialisme, zware metalen en Wim & Johanna, om maar eens wat dwarsstraten te noemen.

Sinds jaar en dag ben ik geabonneerd op zijn zogenoemde Graslijst, en dan krijg je zeker eens per week een zkv in je mailbox. Natuurlijk koop ik zijn bundels en controleer evenmin als PA of alle toegezonden zkv’s in de bundel terecht zijn gekomen. Zoiets doe je niet bij Snijders.

Verschillende zkv’s blijven me bij, een ervan is deze. Op 11 juli vorig jaar mailde Snijders Pruikje aan zijn abonnees, een zkv, waarin hij beschrijft hoe hij in 1982 een bezoek brengt aan een jeugdvriend, een grondbezitter in Frankrijk beschrijft. Die vriend vroeg hem of hij zijn motorzaag wilde meenemen, een zeer gevaarlijk stuk gereedschap: ‘je moet laarzen met stalen neuzen dragen, een helm met gezichtsbescherming, en stevige handschoenen. Maar het voornaamste is: niet dromen tijdens het werk, niet aan Diderot denken, niet lachen’.

Snijders moet de gevelde stammen van hun takken ontdoen, maar de top moet hij sparen. Daar moet een pruikje (een ‘koddig woord, dat je meer met een boudoir associeert dan met een bos’) van takken blijven staan. Dat leeft door, zuigt het vocht uit de stam, zodat het hout tegen de winter mooi droog is. ’s Avonds zitten beide vrienden moe en slaperig aan de keukentafel en (ik citeer het slot van dit zkv):

de grondbezitter vertelt over zijn studie van de Verlichting. Hij is een gepromoveerde historicus en heeft besloten zich in Frankrijk niet alleen in de bosbouw te verdiepen, maar ook een speciale studie te maken van de Verlichting. Die avond vertelt hij me dat Diderot gezegd heeft dat de mens pas vrij zal zijn als de laatste koning gewurgd is met de ingewanden van de laatste priester. We lachen om de formulering hoewel we weten dat er voor de vrijheid van de mens nog wel andere obstakels moeten worden opgeruimd. Dit bezoek in het jaar 1982 blijft voor mij niettemin gedenkwaardig door het woord pruikje en de kwaadaardigheid van Diderot, die mij sindsdien altijd te binnen schiet als ik Antoine Bodar op het tv-scherm zie.

Snijders noemt de naam van de vriend niet, evenmin of zijn studie ooit gepubliceerd is,. Misschien bestaat die vriend niet eens, alles is mogelijk. Toch blijft het af en toe knagen, wie kan die vriend zijn? — PvW

Dit bericht is geplaatst in Uncategorized. Bookmark de permalink.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.