maandag 8 september 2014 – Afgelopen zaterdag voerde de jaarlijkse expeditie van de Stichting Jacob Campo Weyerman naar Maastricht. Nadat iedereen zich in het moderne Centre Céramique te goed heeft gedaan aan vlaai – échte vlaai, niet het slobberige vals zoet dat er in de Randstad voor doorgaat – staan een kleine & fijne tentoonstelling over Weyerman, de schitterende maquette van Maastricht en de geschiedenis van de stadsbibliotheek te wachten. De dag kan niet meer stuk.
Geleerd: de dominicaanse wis- en bouwkundige Franciscus Romain (1647-1735) uit Gent kreeg in 1683 de opdracht om in Maastricht een stenen brug te bouwen over de Maas. Dat deed hij zo goed, dat hij een contract kreeg in Parijs, om daar een alsmaar instortende houten brug over de Seine te vervangen door een stenen brug. Dat werd de Pont Royal, volledig gefinancierd door Lodewijk XIV.
Gelezen: In 1773 verbleef Cagliostro enige tijd te Maastricht. Hij logeerde in herberg De Gouden Wintmolen, in de Grote Staat. In de grote zaal van dit logement trad hij op als een soort Hans Klok. Hij verbijsterde het publiek door zijn op toverij gelijkende goocheltrucs en demonstraties van dierlijk magnetisme. Men betitelde hem hier zelfs als een ‘dienaar van de helse majesteit’.
Gehoord: Lou Spronck vertelt tijdens de wandeltocht door de stad dat de Onze Lieve Vrouw Sterre der Zee Basiliek – ‘Nee, geen kerk!’ – in haar huidige vorm uit de 11e of 12e eeuw dateert. In 1794, na de inname van de stad, werd de kerk door de Fransen geconfisceerd. De kerk verloor haar bezittingen en werd gedegradeerd tot paardenstal en kanonnensmederij. In 1837 moest de katholieke gemeenschap het gebouw weer terugkopen van de Nederlandse overheid.
Geprezen: het stadhuis van Maastricht op de Markt, ontworpen door Pieter Post, is een verrassing. Normaal kom je er alleen in als je er een trouwpartij hebt of als je de burgemeester wilt spreken, nu gaan de deuren ook voor de campisten open. In zijn kamer zijn de wanden akelig somber bedekt met prachtig gedecoreerd leer. De wanden van de wethouders-, commissie- en prinsenkamer daarentegen zijn volledig bedekt door schitterende gobelins uit Oudenaarde (info). De verhoorkamers, gevangeniscellen en cipiersverblijven in de kelder bleven zaterdag echter gesloten.
Gezien: in de fameuze Stokstraat staan nog enkele barokke 18e-eeuwse gevels. Het is een van de oudste straten van Maastricht waar al sinds mensenheugenis gehandeld en gewandeld wordt. In de 17e en 18e eeuw maakte de straat een bloeiperiode door en werden er diverse grote herenhuizen gebouwd met aan de binnenhoven huisjes voor de bedienden, bedrijfsgebouwen of stallen voor het vee.
Geweten: in 1775 werd het Spaans Gouvernement aan het Vrijthof verkocht aan Jean-Edmé Dufour. In het achterste gedeelte van het complex vestigde hij er een drukkerij, aan de Papenstraat 2. Er stonden vijf persen waarop er tot 1788 meer dan 150 verschillende titels werden gedrukt. Dufour had zich in 1775 geassocieerd met de protestantse Philippe Roux. Samen brachten ze de Maastrichtse boekhandel in korte tijd tot grote bloei. In 1788 zou Dufour de stad halsoverkop verlaten: wegens ‘des chagrins domestiques’ en ‘ses facultés physiques et intelectuelles’ (bron).
Gedaan: een mooie dag in een mooie stad. Druk. De stad telde zaterdag een kleine honderdduizend bezoekers wegens Flikkendag. Daarbij waren de 25 deelnemers aan de campistische expeditie Maastricht niet eens meegerekend. Met dank aan Lou Spronck, Emile Ramakers en de medewerkers van Centre Céramique! — RvV
RSS - berichten