Onbreekbare burgerharten

De Stichting Jacob Campo Weyerman nodigt regelmatig deskundigen uit om een bijdrage te leveren aan een bundel artikelen rond een bepaald ‘campistisch’ thema. Een overzicht van deze bundels vindt u hier.

Peter Altena en Myriam Everard (red.), Onbreekbare burgerharten. De historie van Betje Wolff en Aagje Deken, Nijmegen, Vantilt 2004 (tevens Mededelingen van de Stichting Jacob Campo Weyerman 27 (2004) 3).

Tweehonderd jaar geleden, in november 1804, overleden kort na elkaar de schrijfsters Betje Wolff en Aagje Deken. Groot zijn de raadsels in hun leven – voer voor speculatie en nadere studie. Zoals ook de vragen die hun werk oproept talrijk zijn en de geesten tot op de dag van vandaag verdelen. Op begraafplaats Ter Navolging in Scheveningen werden zij begraven, maar vergeten werden zij niet. Een stoet van vrienden, partijgenoten, dominees, vriendinnen, schrijfsters, uitgevers, vrijdenkers, volksopvoeders, feministen, verzamelaars, geleerden en leden van straatnamencommissies hield de liefde warm en de herinnering levend.

In Onbreekbare Burgerharten wordt de geschiedenis van de herinnering aan Wolff en Deken vastgelegd. De liefde voor beide schrijfsters kreeg gestalte in onderzoek en verbeelding, in gedenkstenen, tentoonstellingen, beelden en prenten, in een museum en in de talloze heruitgaven van De historie van mejuffrouw Sara Burgerhart.

Inhoud

  • Peter Altena en Myriam Everard, ‘Onbreekbare Burgerharten. Van “twee ouwe tooverlantaarns” tot monumenten van het vaderland’
  • Mieke Aerts, ‘”Een rondedans om het gedenkstuk”. Wolff en Deken als nationaal monument’
  • Simon Vuyk, ‘Konijnenburgs lofrede op Wolff en Deken (1805)’
  • Theo van der Meer, ‘De profundis. Grafschrift voor Wolff en Deken ten voordele van een (gewezen) sodomiet’
  • Ellen Krol, ‘Vijftig jaar behoefte aan “vast, zedelijk voedsel”. De Wolff- en Dekentraditie in de literaire kritiek van 1786 tot 1836′
  • Olof Praamstra, ‘Wolff & Deken herschreven. Conrad Busken Huet over Sara Burgerhart en Willem Leevend (en zijn grootmoeder)’
  • Lizet Duyvendak, ‘”Lezen om verstandiger te leren denken en doen”. Wolff en Deken in het Haagse Damesleesmuseum’
  • Maria Grever, ‘Tantes met hart en ziel. Wolff en Deken in de ogen van Johanna Naber’
  • Peter Altena, ‘De vele levens van Betje Wolff en Aagje Deken. Over Dapper vrouwenleven (1954) van Ha.C.M. Ghijsen en Wolff en Deken (1984) van P.J. Buijnsters’
  • Joost Kloek, ‘Wel Sara, niet Willem en Cornelia’
  • Wa.R.D. van Oostrum, ‘Wolff & Deken in fictie bij Haasse en ‘t Hart’
  • Ton Jongenelen, ‘Betje Wolff als Dortsma’s dochter. Vermomming in de Brieven van Constantia Paulina Dortsma (1776)’
  • Myriam Everard, ‘Spraken Wolff en Deken Hongaars? To bliktri, Wollstonecraft en andere raadsels in de Wolff-en-Dekenstudie’
  • Joost Rosendaal, ‘Vrouwen op de vlucht. Patriotse vrouwen in ballingschap’
  • Edwina Hagen, ‘Aagje Dekens Offerande aan het vaderland (1799). Godsdienst en de zedelijke invloed van de “Bataafsche vrouwen”‘
  • Wa.R.D. van Oostrum, ‘Elizabeth Bekkers afscheidsbrief Aan eene vriendin, hoogzomer 1799′
  • Elisabeth Bekker weduwe Wolff, ‘Aan eene vriendin’
  • P.J. Buijnsters, ‘Afscheid van Wolff en Deken’
  • Lia van Gemert, ‘Een toekomst voor Wolff en Deken’