De wijsheid van Salomo

Salomozaterdag 16 mei 2015 – Op deze prent zit koning Salomo aan tafel met een van zijn haremvrouwen. Hij is getooid met een iconisch middeleeuwse kroon en kijkt haar met verliefde blikken aan. Intussen legt hij zijn hand op die van haar. Op tafel staat een goed gevulde fruitschaal, met druiven: symbool van vreugde en vruchtbaarheid. Het feit dat zij een tros in haar andere hand heeft liggen, belooft voor de wijze vorst veel goeds.

Door de twee grote ramen zijn links zijn soldaten te zien die met zwaarden gewapend Salomo opwachten voor zijn bed. Rechts is een doorkijk naar een arcadisch landschap met een herder en zijn lief. Het fontein met stromend water, vanouds het symbool van de liefdestuin, is ook al een verwijzing naar de amoureuze gedachten die Salomo op dat moment ongetwijfeld gehad moet hebben.

De prent is afkomstig uit de vierde druk van Het Hooglied van Salomo, verklaart en vergeestelykt, in 1737 uitgegeven door de Amsterdamse compagnie van Hendrik Burgers, Gerrit Bouman, Isaak vander Putte, Cornelis Oterlyk en Pieter Verschuer. Zij moeten het kopijrecht én de prent hebben gekocht op de veiling waar de inventaris van de Rotterdamse boekverkoper Reinier van Doesburg onder de hamer ging. Die had hetzelfde tweedelige werk namelijk in 1718-1720 al op de markt gebracht. De prent dateert dan ook uit 1717. Hij is gestoken door Andries van Buysen sr.

De auteur van het werk is de Amsterdamse predikant Abraham Hellenbroek (1658-1731), wiens catechisatieboekje Voorbeeld der goddelijke waarheden aan het einde van de 18e eeuw nog werd bestreden werd door radikalinski’s als Bernardus Bosch en Gerrit Paape. Het is voor veel bevindelijk gereformeerden nog altijd een begrip.

Ik kwam op deze prent omdat ik voor de Encyclopedie Nederlandstalige Tijdschriften (ENT) een lemma aan het schrijven ben over het tijdschrift De wysheit Salomons (1755-1756). Er zijn in ieder geval 36 afleveringen van verschenen maar het blad lijkt nu van de aardbodem verdwenen. Het is geschreven, naar het schijnt, door de Leeuwarder Waalse predikant Jacques Courtonne en zijn lutherse companen Philip Ludwig Statius Muller en zijn broer J.G. Muller. Wie de vindplaats van het blad weet, mag het zeggen. De STCN geeft helaas geen uitsluitsel. — RvV

Dit bericht is geplaatst in Uncategorized. Bookmark de permalink.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.