Expeditie Robinson Crusoe (1719-2021) – 43 (extra)

Crusoe voor een thermische deken

dinsdag 19 januari 2021 – De voorbije dagen heb ik al lezend ‘het zoutpad’ gevolgd, de ‘South West Coast Path’, zoals gelopen en beschreven in Het Zoutpad van Raynor Winn. Het boek is van 2018 en de door mij gelezen editie is de zeventiende druk. Ik zou het boek zelf niet snel hebben aangeschaft, ik had er ook nooit van gehoord, maar ik heb het een paar maanden geleden cadeau gekregen. Dankbaarheid verplichtte me het gegeven boek in de bek te kijken.

Het boek viel me aanvankelijk niet mee, maar dat zou ik natuurlijk nooit zeggen wanneer het vervolg niet veel beter was. Raynor en haar man Moth verliezen in korte tijd veel van hun zekerheden: zij moeten na een rechterlijke uitspraak hun huis uit en daarmee vervalt niet alleen het dak boven het hoofd maar ook de broodwinning, korte tijd erna krijgt Moth te horen dat hij vermoedelijk niet lang meer te leven heeft. Het is vermoedelijk allemaal waar, verschrikkelijk en zeer autobiografisch, maar juist dat beviel me als lezer niet zo erg. Er werd meer medeleven van me gevraagd dan ik als lezer wilde geven.

Omdat Raynor en Moth geen huis meer hebben, gaan ze wandelen, wat met de wankele gezondheid van Moth een slechte keuze lijkt. Maar het pakt uit als een geweldige keuze. Zij zetten hun tentje neer op riskante plaatsen, het weer is niet bepaald hun vriend. Desondanks lijkt Moths herstel gebaat bij de inspanningen die zij leveren.

Het wordt geestig waar allerlei wandelaars in Moth de dichter Simon Armitage menen te herkennen, met hem op de foto willen en verzen van hem willen horen. Echte geestdrift maakte zich van me meester toen de twee reizigers naast een reisgids en een editie van Beowulf nog een derde boek vinden: Robinson Crusoe. Tussen de brem en distels staat ineens een tafeltje met een stapel boeken. Tussen ‘de voddige pockets’ is er een hardcover van Robinson Crusoe. Ze laten wat geld achter, als tegenprestatie.

Ik hoopte dat beide godverlaten reizigers de roman van Defoe zouden gaan lezen, dat zij hun lot weerspiegeld zouden zien in dat van Robinson, maar niets van dat al. Nog geen dertig bladzijden later doen zij de roman weer van de hand. In een kringloopwinkel in Newquay ruilen ze Robinson Crusoe voor een thermische deken. Van die deken hebben ze veel plezier. Misschien is dat wel zo subtiel. Stel je voor dat Raynor en Winn mij waren gaan uitleggen dat zij net als Robinson probeerden te overleven, dat zij daarin eenzaam waren, maar dat er ook verschillen waren. Of: dat Raynor en Winn gingen bedenken dat zij elkaars Vrijdag waren. Dit is veel beter, dat je als lezer ‘het zoutpad’ een beetje associeert met Beowulf en Robinson Crusoe en zelf je conclusies mag trekken. – Peter Altena

Dit bericht is geplaatst in Uncategorized. Bookmark de permalink.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.