Beknibb’laer van de Deugd

Van Campo-weyerman.

Hij was een Schryver, en geen’ Schryver,
Want hy was gezindheyds-dryver…
Vraegt gy, hoe ‘k hem voorders noem?
Een’ beslisser van veel’ zaeken,
Die hem iders vyand maeken ….
Vraegt gy, wat ik ’t meeste doem?
Dat hy Waerheyd durft bestryden ….
Stoutheyd, in geen’ Mensch te lyden!

Ander.
—
Ontugtig, lasteraer, beknibb’laer van de Deugd,
Een’ Schryver, zeg ik nog, die gy niet leézen meugt:
Maer waerom kwam hy dan in Holland aen den dag?
Misschien, om dat een’ geus van alles schryven mag.

Ander.
—
Hy laekt de Pauzen, en de Paepen, en de Kerk …
Hoe noemt men wel-te-recht dat schryven? fantasie-werk.

Een sterk gedicht is dit niet, van Jan Antoon Frans Pauwels, in zijn Het nuttig en genoegelyk tyd-verdryf, of Geestelyke punt-dichten, deel 3, Antwerpen, J. P. De Cort en zoón, 1807.

De Poëet Pauwels was een beetje vreemd. Hij kleedde zich ‘zooals tijdens de Oostenrijksche regeering.’ Van der Aa noemt hem een ‘rijmelaar.’ De dichter was een moralist en schreef over het verval der zeden in de achttiende eeuw.