De laatste paus

vrijdag 16 april 2010 – In de Vrolyke Tuchtheer van 3 april 1730 gaat Weyerman uitgebreid in op de pausenprofetie van St. Malachias:

dien malle Malachias Aartsbisschop van Armach, welk ampt hy verliet demoedigheidshalve, wyl zyn ootmoed hem reeds zo veele jaaren tot het oostindiensvaarders leeven van op stoelen en banken te rusten had gekondemneert, en hy gevolglyk zich niet tot die zindelyke grootsheyt kon gewennen. Den Paus Innocent den tweede, die met Malachias verdienst en deugd was bekent, betuygde veel achting voor hem te gevoelen, en ontfing hem gulgartiglyk op zyn komst binnen Romen. Die reys smaakte den profeet zo wel dat hy die pelgrimasie voor de tweedemaal ondernam; maar wyl hy onderwege St. Bernard een visite gaf te Clervaux, kreeg de doot hem by ’t linkerbeen, en hy stierf in de armen van dien grooten Abt, die zyn oogen sloot, zyn lykvertoog sprak, zyn leeven beschreef, en meer weet ik niet dat Malachias kon wenschen.

De hele aflevering gaat over deze malle Ierse profeet, die voorspelde dat er 111 pausen zouden komen vanaf paus Celestinus II. In de 19e eeuw werd dit getal opgewaardeerd tot 112.

Als je uitgaat van de originele pausenvoorzegging, dan is de huidige paus de hekkensluiter. Het rumoer over de grijpgrage handen van de rk geestelijken lijkt erop te duiden dat Malachias gelijk kan krijgen.