woensdag 17 november 2010 – Op 4 november jl. werd in het kader van de reeks ‘Letters bij de Lunch’ in het Centre Céramique een lezing gehouden over Weyerman:
Den vrolijke tuchtheer, De Rotterdamsche Hermes, De Ontleeder der Gebreken of Oog in het zeil, ziedaar enige tijdschriften van levensgenieter, avonturier, schrijver, journalist en schilder Jacob Campo Weyerman.
In 1677 geboren op het slagveld van Charleroi (ma een ‘daar was laatst een meisje loos’- sergeant, pa bendelid van Cartouche), groeide hij op in moeders kroeg in Breda. Hij schilderde tulpen (vanwege de beruchte 18e-eeuwse windhandel in tulpen) en werkte in het Vaticaan en aan het Engelse Hof, om ten slotte vanuit Rotterdam en Vianen zijn populaire, geruchtmakende bladen te verspreiden.
Brave burgers die bang waren dat hij hun geheime levens onthulde in de krant, konden bij de ruimdenkende broodschrijver het dreigend artikel afkopen. Zo’n afpersing werd hem fataal, hij werd gearresteerd en kreeg levenslang.
In de Haagse Gevangenpoort, waar hij de laatste negen jaar van zijn leven vastzat, moest hij zorgen voor zijn eigen natje en droogje. Dat deed hij o.a. door de eerste Nederlandse vertaling te maken van Don Quichotte. In 1747 stierf hij in zijn cel.
Over deze gelukszoeker in De Eeuw van het Geluk, zoals de 18e eeuw wel heet, gaat de lezing van Letters bij de Lunch door Koen Eykhout, lid van het Jacob Campo Weyerman Genootschap en literair recensent van Dagblad De Limburger/Limburgs Dagblad. Lunchprogramma i.s.m. VLAM (Vereniging Literaire Activiteiten Maastricht).
Het was ongetwijfeld een hilarisch verhaal dat de Limburgse toehoorders gepresenteerd hebben gekregen! Voor campisten die het beter weten: Weyermans carrière in het Vaticaan is natuurlijk gebaseerd op Kerstemans biografie.